Mae ymarferwyr yn dod ar draws heriau sylweddol wrth bennu trothwyon ar gyfer ymyriadau. Mae’n amhosibl cyrraedd cytundeb cyffredinol o ran trothwyon oherwydd mai pobl ac nid gwrthrychau yw’r testun ac mae angen asesu pob achos ar sail amgylchiadau’r person penodol. Mae hyn yn golygu bod yn rhaid i ymarferwyr ddefnyddio’u barn broffesiynol wrth ddysgu p’un ai oes gan oedolyn sy’n wynebu risg anghenion gofal a chymorth ac amddiffyn.
Mae nifer o rwystrau at wneud penderfyniadau cyson. Mae’r rhain yn cynnwys:
Ar ben hynny, er yr ewyllys da yn y byd, mae gan ymarferwyr unigol eu rhagfarnau, gwerthoedd a chredoau a fydd yn effeithio ar y ffordd y maent yn ystyried yr oedolyn sydd mewn perygl a’i sefyllfa.
Rhai safbwyntiau cyffredin yw:
Mae’n bwysig felly bod ymarferwyr yn gofyn iddynt eu hunain yn rheolaidd ‘Sut mae fy marn yn dylanwadu ar fy nghanfyddiadau am y sefyllfa hon? Mae’n bwysig bod y goruchwylwyr yn adnabod ac yn herio rhagfarnau, gwerthoedd a chredoau’r ymarferwyr os bwriedir canolbwyntio ar yr unigolyn wrth gynnal asesiadau risg.